Misyonerlik Tehlikesi

Son zamanlarda, ülkemizdeki misyonerlik faaliyetlerinin geçen yıllara göre, mukayese edilmeyecek düzeyde bir artış göstermesi, dikkât çekicidir.
Bu, beklenen farklı konum, toplumumuzun inanç konusundaki laçkalığı/duyarsızlığı ile paralel bir gelişmedir. Uzun yıllara dayalı İslam’ın itibarını zedeleyecek ve hayal kırıklıklarını tetikleyebilecek bir durumdur. Ben, iflah olmaz iyimserliğimle bunu söylüyorsam, inanıyorum ve inanmaya da devam edeceğim demektir. Hiç kimse alınmasın düşüncem ve eldeki veriler bunun böyle olduğunu kanıtlamaktadır.
Temel konu olması gereken mistisizm bahsi, toplum yaşantısı içinde unutulanlar saflarında yer alıyorsa, sonucun da böyle olması mukadderdir.
Ve misyonerlik her ne kadar ciddi bir algılama, sıcak ilgi ortamı getirmese de bu aleni propagandanın ister istemez farklı kesimleri etkileyeceği, yıpratacağı korkusu bulunmaktadır.
Herhalde dua etmekten başka bir alternatif yok gibi görünüyor.
Dikkât çekici olan nokta, bu faaliyetlerin din mensupları tarafından değil de bazı kurumlar tarafından tespit edilmesi ve topluma yansıtılmasıdır.
Hıristiyanlığın yaygın olmadığı ülkelerde bu tip etkinliklere rastlamak mümkündür.
Ve artık meydanların boş kaldığı bu yıllarda hız kazanarak gizliden gizliye değil, aleni bir şekilde yapılmaktadır. Ne yazık ki bizler, bunun bile farkında olamıyoruz.
Sebebi ilgi duymamamızdır.
Misyonerliğin hedef aldığı kitle, öncelikle yardıma muhtaç kimselerden oluşmaktadır.  Ayrıca, inanç yetersizliği olan, İslâm kültür ve birikiminden yoksun, anne ve babaları tarafından yetiştirilmemiş ya da akla getirilmemiş gençleri bu kitlelere ilave edebilirsiniz.

Diğer yandan, ne kadar çaba gösterilirse gösterilsin, bu faaliyetlerin o kadar kolay neticelenemeyeceğini belirtmek isterim. Ancak bu tür çalışmalar; heva ve heves peşinde koşan, yaşamı sadece iyi insan olma hedefine odaklayan ve İslam inancına gereken saygıyı göstermekte duyarsız kalan toplumumuz için oldukça düşündürücü bir ibret vesilesidir, diyebilirim.