Yozlasma

Müslüman bir ülke olmamýza raðmen toplum yaþamýnda zor bir dönemden geçiyoruz. Sanki imanýmýzý test eder durumdayýz. Ama nafile, inanç faktörünün en az devreye girdiði günlerden geçiyoruz. Bugüne deðin böylesine, güvensiz, istikrarsýz bir ortam, bu kadar kaygan bir zemin hiç görmemiþtim diyebilirim.
Büyükler küçüklere, bilenler bilmeyenlere güvenmiyor. Hýrsýzlýk soygunculuk baþýný almýþ gidiyor. Gerginliklerle dolu ve yanlýþ anlamalara gebe olan bir ortamdan Allah aþkýna söyler misiniz ne beklenebilir ki?
Örneðin, kimse verdiði sözde durmuyor. Herkes diken üstünde, stresli, sanki burnundan soluyor. Kaza ile birilerinin bir yerlerine dokunulsa, anýnda homurdanmalar baþlýyor.
Belki iyi niyetli insanlar bir þeyler yapmaya çalýþýyorlar, ama bu çabalar da amacýna ulaþamýyor.
Birileri sanki uzayda, baþka bir gezegende yaþayan bizim gibi kimyasal canlýlarý keþfetmek üzere. Buradan anlaþýlacaðý üzere, bazý eylemlerin seçeneði kiþilerin elindeymiþ gibi bir izlenim ortaya çýkýyor. Ayrýca bu kiþiler tepede bir yerlerde oturup ikide bir hiç de mantýklý bir gerekçesi, amacý olmayan kýsa süreli kararlarý alýp uygulamaya koyuyor.
Temel ahlâk felsefesi o nedenle çökmüþ, sokakta ki adam ne gerçekçi düþünebiliyor, ne de karar verebiliyor. Bir haným asla tek baþýna dolaþamýyor. Ekranlarýmýz kan revan içinde, göz gözü görmüyor. Diziler, çocuklarýmýzý eli tabancalý katillere özendirmekte. Aile mahremiyeti tamamen felç olmuþ durumda.
Böyle olduðu halde, yine de kimse hayal dünyasýndaki yerinden taviz vermiyor.
Ýstikrarsýzlýk, yaþamýn her kesitini kapsama alaný içine almýþ durumda.
Bu sallantýlý haller kime keyif veriyor dersiniz, bilemiyorum; ama bu tür iliþkilerden son derece ürkmüþ durumdayým.
Belki de toplum olarak bunu hak ediyoruz. Baþýmýza gelenin, samimiyetsizliðimizin/yetersizliðimizin bir eseri olabileceði kanaatindeyim. Þu sýralar kimin ne yapmaya çalýþtýðýný anlamaya çalýþýyorum. Ancak, büyük bir marifet gibi sergilenen bu yozlaþma hareketinin de mutlaka deðiþmesi gerektiðini düþünüyorum.