Uruç

Hepimizin medyadan takip ettiði üzere dünyanýn pek çok bölgesinde sürekli þiddet ve savaþ haberleri gelmektedir. Peki nasýl oluyor da herkes barýþ isterken sürekli bir kýyým mevcut. Savaþý bile barýþa alet ediyorlar. Barýþ için savaþýyorlar!... Bu nasýl bir tezattýr anlayamýyorum. Ýslam dini adý altýnda açýða çýkmýþ olan mükemmel öðreti dünya tarafýndan gericiliðin sembolü haline gelmiþ. Gerçekten de baktýðýmýzda þiddetin ve düzensizliðin eksik olmadýðý toplumlarýn baþýnda müslüman topluluklar geliyor. Peki bu Ýslamiyetin kendisinden mi kaynaklanýyor yoksa Ýslamýn hakikatinin çarpýtýlmasýndan mý öncelikle bunu tespit etmek lazým. Eðer Ýslamýn kendisinden olsa idi günümüzde Ýslam dininin hakikatini yalnýzca kendilerinin bildiðini ilan ederek fetva veren hocaefendiler ve cemaatler sadece güç ellerinde olduðu dönemde deðil asýrlar sonra da konuþuluyor olurlardý. Fakat gerçekte böyle deðil. Kendisinlerinden asýrlar sonra da bahsedilen yapýlar,  Rasulallah’ýn öðretisi doðrultusunda Ýslam’ý idrak edip, içselliklerinden gelen bir þekilde özlerine yönelip hiç olmuþ yapýlardýr. Yunus Emre, Mevlana, Hacý Bektaþi Veli gibi saf açýða çýkýþlar günümüzde de kendilerinden söz ettirerek çaðýmýz insanlýðýna ýþýk tutmaktadýrlar. Sema adý verilen ve günümüzde gösteri olarak karþýmýza çýkan yöneliþ, aslýnda bir anlýk idrak ediþin madde boyutuna yansýmasý olarak o yapýda açýða çýkmýþ ve bilinç katlarýna urucun bir sembolü olmuþtur. Belki de bu zatlarýn yaþadýklarý devirlerde çok ön planda olmamalarýnýn sebebi “Benim Evliyam Örtüm Altýndadýr” iþaretinin hükmünün yerine gelmesi amacý iledir. Her þeyin bizlere altýn tabaklarla sunulduðu þeklinde bir yanýlgýya sevk ettiren tüketim toplumu haline geldiðimiz þu günlerde, biraz olsun bu muhteþem deðerleri anlamak için çaba göstermek zannediyorum ki kendimizi de tüketmemek için yapmamýz gereken bir davranýþ olur. Peki bunun için neye ihtiyacýmýz var? Biraz inaç, biraz vicdan ve biraz da akýl, biraz da samimi isek gerisi kendiliðinden gelecektir.